Σύμφωνα με πρόσφατη ερευνητική μελέτη του Αλκίμου (2012) μεταξύ των αυτοφυών φυτών και των εδαφικών ιδιοτήτων υπάρχει μια στενή σχέση, η οποία παρέχει σημαντικές πληροφορίες για την ποιότητα τους εδάφους και ως εκ τούτου για την ορθή διαχείρισή του. Όπως υποστηρίζουν, οι Φωτόπουλος και συνεργάτες (2001) τα αυτοφυή φυτά (ζιζάνια) όσο ανεπιθύμητα και αν είναι, δεν αναπτύσσονται ποτέ τυχαία. Η εξαιρετική τους αντοχή, ακόμη και απέναντι στην προσπάθεια του
ανθρώπου να τα εξοντώσει, οφείλεται στην άριστη προσαρμογή τους σε κάποιες ειδικές συνθήκες (σύσταση εδάφους, υγρασία, pH κ.λ.π).Μια κατηγορία φυτών που μπορούν να λάβουν υπόψη τους οι γεωργοί και οι κηπουροί σαν δείκτες της ποιότητας του εδάφους, είναι τα ασβεστόφιλα (calcicoles) και στα ασβεστόφοβα (calcifuges) φυτά. Tα πρώτα χαρακτηρίζονται τυπικά της χλωρίδας των ασβεστούχων εδαφών, ενώ τα δεύτερα αναπτύσσονται σε εδάφη όξινα, πτωχά σε ασβέστιο (Ca).
Το θέμα της ασβεστοφίλιας και της ασβεστοφοβίας δεν συνδέεται μόνο με το ποσό του ασβεστίου. Τα ασβεστούχα εδάφη έχουν υψηλότερο pH και ως εκ τούτου περισσότερα ανθρακικά ιόντα. Επίσης, είναι πλουσιότερα, σε θρεπτικά στοιχεία, η δραστηριότητα των μικροοργανισμών (αζωτοβακτήρια και βακτήρια νιτροποίησης) είναι εντονότερη, αλλά τα επίπεδα του φωσφόρου χαμηλότερα. Ενδεικτικά, ασβεστόφιλα φυτά είναι η μηδική, η καλέντουλα, η φασκομηλιά, ο αγριοβίκος και η παπαρούνα.
Μηδική:
Καλεντούλα:
Φασκομηλιά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου